Top 3 misverstanden over Ethereum Name Service (en alternatieven)

#1. Het is precies hetzelfde als een DNS

Het Domain Name System (DNS) werd in 1983 uitgevonden als oplossing voor het probleem dat je steeds een IP-adres moest invoeren om een website te kunnen bezoeken. Het invoeren van een IP-adres, zoals 127.0.0.1, is een uitdaging omdat het moeilijk te onthouden is. Het DNS loste dat probleem op door het mogelijk te maken simpelweg een naam in te voeren in de zoekbalk, zoals CryptoVantage, waardoor je naar het bijbehorende IP-adres werd geleid.

De Ethereum Name Service is niet exact hetzelfde als een DNS, maar er zijn wel overeenkomsten aan te wijzen. Bij het versturen van cryptovaluta moet je een wallet-adres invoeren. Eén typefout en je crypto is voorgoed verdwenen, zonder enige mogelijkheid om het terug te halen. De enige uitzondering waarmee je je crypto terug zou kunnen halen, is het zeldzame geval waarin het blockchain-netwerk wordt teruggedraaid, bijvoorbeeld bij een grootschalige hack.

Het ENS wil dit probleem oplossen door voor wallet-adressen te doen wat DNS deed voor webpagina’s. Het belangrijkste verschil tussen ENS en DNS is de systeemarchitectuur.

De ENS-architectuur is non-profit, gedecentraliseerd en geschikt voor Web3. Het is ook gebouwd op het netwerk van Ethereum. Dit in tegenstelling tot het gecentraliseerde DNS, dat gevoeliger is voor cyberaanvallen. Domeinnamen van ENS zijn beveiligd met smart contracts.

Het ENS bestaat uit twee hoofdcomponenten: de registrant en de resolvers.

De registrant is een smart contract dat een lijst bijhoudt van alle domeinen en subdomeinen, en daar drie stukjes informatie over opslaat. Dit zijn de eigenaar van het domein, de resolver van het domein en de time-to-livewaarden voor alle records die onder het domein vallen.

Zo kan de registrant een naam aan de verantwoordelijke resolver koppelen.

De resolver doorloopt twee stappen om de naam naar het overeenkomstige adres om te zetten. Eerst wordt de registrant gevraagd welke resolver verantwoordelijk is voor een bepaalde naam en daarna wordt die specifieke resolver om het antwoord gevraagd.

#2. ENS bestaat al sinds 2017

Dit klopt technisch gezien, maar geeft niet het hele verhaal weer. Het hierboven beschreven systeem, ofwel het belangrijkste deel van ENS, bestaat pas sinds 2019 en heeft aanzienlijk bijgedragen aan de recente groei van de dienst.

Hoewel het klopt dat ENS in 2017 werd uitgebracht, werd het al snel offline gehaald vanwege twee grote mankementen in de code.  ENS werd enkele maanden later, in mei van datzelfde jaar, opnieuw gelanceerd en de verkoop van ENS-domeinen werd hervat met behulp van een Vickreyveilingsysteem.

Volgens een onderzoek dat werd uitgevoerd door een team van smart contract-onderzoekers, werd het Vickreyveilingsysteem in 2019 vervangen door het huidige systeem van registranten en resolvers. In mei 2020 vervielen de namen die via het Vickreyveilingsysteem werden geregistreerd indien er geen verlengingskosten werden betaald.

Naast het afschaffen van het Vickreyveilingsysteem, moesten gebruikers na de update van 2019 $ 5 extra betalen voor namen van meer dan zes tekens. Voor kortere namen werden geen extra kosten in rekening gebracht.

Na de update van 2019 begonnen ook gerenommeerde merken, zoals de NBA en eBay, ENS-namen aan te schaffen. De keerzijde van merkgerelateerde ENS-namen is het fenomeen domain squatting, waarbij gebruikers een specifieke domeinnaam claimen om er geld mee te verdienen zodra dit merk de markt betreedt.

#3. ENS is de enige blockchain name service

ENS is zeker niet de enige blockchain naming service op de markt. Een aantal diensten zoals Handshake en Namecoin zijn op het toneel verschenen en gaan om verschillende redenen de concurrentie aan met traditionele DNS-diensten. Een aantal van deze redenen die vaak voorkomen zijn de gecentraliseerde aard van de huidige DNS-diensten, DNS-beveiligingsproblemen en een gebrek aan transparantie.

Volgens de whitepaper van Handshake wordt de veiligheid van het welbekende groene slotje op beveiligde websites slechts door een handvol gecentraliseerde DNS-bedrijven gegarandeerd. Dit vormt een groot beveiligingsrisico, zoals blijkt uit de volgende statistieken.

Volgens een onderzoek door Neustar International Security Councilis 72% van de organisaties in de afgelopen 12 maanden het slachtoffer geworden van een DNS-aanval. Google’s Threat Analysis Group (TAG) heeft de omvang van een tegen hen gerichte cyberaanval in 2017 bekendgemaakt. Deze specifieke aanval bedroeg maar liefst 2,5 terabyte per seconde en was afkomstig van 180.000 verschillende servers, waarvan een aantal DNS-servers.

Dit geeft duidelijk aan dat DNS-systemen vanwege hun gecentraliseerde opzet een bijzonder aantrekkelijk doelwit zijn voor potentiële hackers. Vanuit het oogpunt van de hacker is een DNS een gemakkelijk te raken component dat het hele systeem kan platleggen.

Daarom proberen Handshake en andere blockchain naming services (BNS) de problemen die gepaard gaan met DNS op te lossen door een gedecentraliseerd alternatief te bieden. Handshake bereikt dit door middel van een enkele koppeling tussen namen en certificaten, maar ook door crypto-economische stimulansen.

Conclusie: ENS biedt een vooruitblik op de functionaliteit van Web3

Hoewel DNS, ENS en andere name services raakvlakken hebben, is er een groot verschil in de manier waarop ze hun taak uitvoeren.

DNS biedt een gecentraliseerde versie, met zijn eigen voor- en nadelen, terwijl ENS een gedecentraliseerde, Web3-versie vertegenwoordigt, eveneens met een aantal voor- en nadelen.

ENS bestaat sinds 2017, maar pas in 2019 begon het systeem in zijn huidige vorm aan populariteit te winnen. Het heeft zelfs OpenSea verdrongen als grootste dienst op het netwerk. Tot slot is ENS niet de enige BNS op de block(chain). Alle blockchain naming services hebben uiteindelijk hetzelfde doel; een gecentraliseerd alternatief bieden voor DNS en alle problemen die daarmee gepaard gaan.